Alweer een 'verhaal' zullen jullie vast denken.... Momenteel ben ik in Queentown, zo'n 530 kilometer ten zuiden van Greymouth waar ik mijn laatste 'verhaal' schreef. Hierbij een korte samenvatting hoe ik hier ben geraakt:

Nog voordat ik in Greymouth was ben ik gaan liften vanaf Nelson (een dorp in het noorden van het zuider-eiland). Hier pikte Gary mij op die op weg was naar Christchurch. Gary woont in Christchurch en heeft een grote passie voor jagen. Ik kon met hem meerijden tot Murchison, waar hij de afslag naar de '65' nam, een weg naar het zuiden terwijl ik op de '6' moest blijven richting het westen.

We zaten nog geen 5 minuten in de auto of we reden een kind aan. Het jongetje, genaamd 'Sam' fietste naar huis vanaf zijn school, maar bij het oversteken van de drukke weg stond hij op de pedalen en keek naar beneden. Gelukkig voor Sam raakten we hem niet al te hard en hebben we hem eerst even thuisgebracht alvorens we naar Murchison reden. Ik zei al tegen Gary: 'Je moet taxichauffeur worden, eerst pik je mij op en nu breng je ook nog een jongetje naar huis...'

Nadat Gary mij had afgezet ging hij nog ergens vlakbij Christchurch jagen. Hij deed dit 'illegaal', 'Nothing is illegal until you get caught' oftewel 'Niets is illegaal zolang je niet gepakt wordt, zei Gary'. En hier had hij inderdaad een punt, en ik kan me hier dan ook helemaal in vinden met mijn manier van leven hier.....

In Murchison heb ik ergens in een park mijn tent opgezet en het was een van m'n slechtste slaapplekken zover. Het was erg lastig om een goede slaapplek te vinden vanwege alle bergen. Er zijn wel stukken grasland, maar dit is 'private land' en ik wil niet het risico lopen om door een boer vol met hagel te worden geschoten.... Daarom maar besloten om op een berg te slapen, maar door de stijle hellingen sliep ik bijna rechtop en lagen al m'n spullen onderaan m'n tent.... Overigens heb ik daar wel een Kiwi gezien, de Nationale vogel van Nieuw-Zeeland en deze is erg zeldzaam, een van de voordelen van het slapen in een tent in de natuur!

De volgende ochtend ben ik gaan liften richting de Westcoast. Het was erg lastig om een goede lift te vinden, omdat bijna iedereen richting Christchurch ging, de grootste stad van het zuid-eiland aan de oostkust. Uiteindelijk had ik een echtpaar uit Nelson ontmoet op een parkeerplaats in het gehucht dat Murchison heet. Diane en haar man waren op weg naar Greymouth, Diane is kledingontwerpster en zij had daar een afspraak met de eigenaresse van een kledingzaak. Na deze afspraak gingen zij naar Hokitika en als ik wilde kon ik daar ook mee heen rijden, ach ja waarom niet.... Na twee uurtjes wachten, waarin ik mijn vorige verhaal bij de bibliotheek schreef, hebben zij mij afgezet op het strand van Hokitika.

Hier heb ik nacht doorgebracht in m'n tentje om de volgende ochtend eerst naar het zwembad te gaan in het vredige dorp. Omdat ik over het algemeen in m'n tent overnacht en niet de beschikking heb over een douche biedt een zwembad een goedkope uitkomst. Naast het feit dat er een douche is kun je een paar baantjes trekken. Na een uurtje zwemmen en helemaal schoon geweekt te zijn ben ik gaan liften naar Frans Jozef. Frans Jozef is bekend vanwege haar glacier, maar door de opwarming van het klimaat zal deze er niet heel lang meer zijn.

Eind het eind van de middag kwam in aan in het dorp Frans Jozef en ondanks het slechte weer ben ik de 5 kilometer naar de glacier gaan lopen. Halverwege in de regen zie ik van verre een man lopen die mijn kant op komt. 'Ik ben in ieder geval niet de enige gek die in dit weer loopt, dacht ik'. Toen we elkaar naderen herkende ik de man, het was Martin! Met Martin heb ik een helse track gelopen in het Tongariro National Park. Martin is een 52-jarige Fransman die muziekdocent is en 3 maanden aan het reizen is in Nieuw-Zeeland. Martin sprong me in de armen en vroeg me om in het hostel te slapen waar hij ook overnachtte. 'No, that's waste of money!' zeg ik tegen hem. 'Ik wil het anders wel voor je betalen antwoordde hij hierop'. 'Dat kan ik niet acepteren Martin, je zal het geld nog hard genoeg nodig hebben hier in Nieuw-Zeeland, koop er maar een lekker biertje van!'.

Ik vervolgde mijn wandeling naar de glacier en werd net voordat ik er was opgepikt door twee jongens. Nadat we de glacier hadden gezien, (Je staat helaas op zo'n halve kilometer van de glacier, omdat er enige tijd geleden een Chinees is verdronken omdat hij te dicht bij de glacier kwam...) reed ik met hen mee terug naar het dorp. Direct een slaapplek gaan zoeken omdat het al donker begon te worden, maar dit bleek niet mee te vallen in Frans Jozef dat vol staat met hostels, hotels en motels. 'Freedom camping' wordt daar helemaal als 'not done' beschouwd omdat zij, de hostel, hotels etc. inkomsten mislopen. Uiteindelijk maar een parkje ingegaan waar met koeienletters staat: 'No Camping!'. Het was echter al donker en door de hevige regen achtte ik de kans dat er iemand kwam klein. Voor de zekerheid m'n wekker maar gezet om bij zonsopkomst weg te zijn. Die nacht had ik er wel een beetje spijt van Martins bod niet te hebben geaccepteerd , want het donderderde en het bliksemde (helaas geen meters bier, maar regen...)

Die ochtend weer op zoek gegaan naar een lift, m'n bestemming was Fox glacier. Maar het was nog zo vroeg dat er niemand op de weg was. En ik wist dat het lastig ging worden omdat toeristen nooit stoppen als je staat te liften, het zijn altijd 'the locals' die je oppikken. Toen er een auto van een parkeerplaats reed hield ik deze aan en vroeg of ik mee kon rijden naar de Fox Glacier. Dit was geen probleem en gooide m'n backpack in de koffterbak terwijl het met bakken uit de hemel kwam.

Ik reed mee met Ian en Jenny, een gepensioneerd koppel uit Australia. Zij waren voor 3 weken in Nieuw-Zeeland en hadden een auto gehuurd om het zuid-eiland te zien. Toen ik hen vroeg waar zij heen gingen antwoorden zij hierop Queenstown, en dit was de plaats waar ik ook heen wilde. Gelukkig was het geen probleem om de hele weg mee te rijden.

Bij de glacier aangekomen bleek het weer zo slecht dat we maar besloten verder te rijden richting Queenstown. Ondertussen klaarde het weer op en brak zowaar het zonnetje nog door. Hierdoor zag je pas hoe indrukwekkend de ruige natuur van Nieuw-Zeeland is. De bergen die eerst waren verstopt in de wolken kwamen tevoorschijn, waardoor je de adembenemde besneeuwde toppen van de Nieuw-Zeelandse alpen ziet!

Waar ik normaal met 'locals' meerij en niet echt stop voor toeristische dingen stopten Ian en Jenny voor de vele 'Waterfalls' en fantastische 'Lookouts'. Onderweg zijn we ook nog gestopt om te lunchen bij een restaurant. 'Zoek maar uit wat je wilt eten, zegt Jenny'. Daar een heerlijk panini gegeten en hete chocolademelk gedronken naast de openhaard.

Na 360 kilometer gereden te hebben kwamen we vrijdagmiddag aan in Queenstown. Ian en Jenny hadden een kamer gereserveerd in een resort. Voordat ik op zoek ging naar een slaapplek vulden ik m'n flessen met water in het luxe resort, waarna ik Ian en Jenny bedank voor de fantastische dag die ze me hadden bezorgd.

Het vinden van een slaapplek was vrij eenvoudig, ik sliep boven op een heuvel met geweldig uitzicht op het meer met daaromheen de besneeuwde alpen. Het uitzicht was ongetwijfeld beter dan welke je zou hebben in een kamer in een van de vele dure hotels. Weer een voordeel waarom slapen in een tent zo slecht niet is (zolang het maar niet regent!)

Die avond daar m'n tent opgezet en toen ik mijn flessen vulden met water in het resort had ik gezien dat ze een sauna hadden.... Met m'n zwembroek, handdoek en hoofdlamp in m'n (kleine) backpack (met een enorme backpack langs de receptie 'sneaken' zou uiteraard onmogelijk zijn) naar het resort gelopen en tot mijn grote verbazing was de deur van de sauna en douches gewoon 'open'. Normaliter heb je een pasje nodig, maar de deur ging gewoon open! Die (vrijdag)avond heerlijk ontspannen in de sauna gelegen om vervolgens weer terug te keren naar m'n tentje in de bush. De avond was gevallen en m'n hoofdlamp kwam dan ook goed van pas om mijn tent weer terug te vinden.

Gisterenavond (zaterdag) weer naar de sauna gegaan. Nu had ik bier meegenomen. Ik had me eigenlijk voorgenomen in een hostel te slapen met zulk verschrikkelijk weer. Maar niet een hostel slapen bespaard zo'n 25 dollar en voor dit geld kun je best een biertje kopen op de zaterdagavond. Het was overigens lange tijd geleden dat ik weer eens een pilsje kocht..... Het is (helaas) niet een van de eerste levensbehoeften.

Vandaag ook weer veel regen, waardoor ik weinig te doen heb. Ik heb gisterenmiddag geprobeerd een track te lopen, maar het weer liet dit helaas niet toe. Na zo'n 2 uur lopen (en 5 keer gevallen te zijn, waarvan een keer zo hard op m'n reet dat zitten nog pijn doet...) maar besloten terug te keren om erger te voorkomen en dat m'n kleding drijfnat werd.

Vanavond (zondag) maar weer naar m'n 'tweede' thuis, het Mercure resort in Queentown om daar heerlijk te chillen in de sauna en het zwembad met een biertje (welke ik nog overhad van gisteren) om vervolgens daar nog even op een bank te hangen en televisie te kijken...... Morgen als het weer meezit proberen te liften richting Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw-Zeeland met z'n ruim 3700 meter.

Het leven van een (echte) 'backpacker' alias 'hitchhiker' alias 'supertramp' is zo slecht nog niet.... Enige wat je nodig hebt is doorzettingsvermogen, creativiteit en enige mate van brutaliteit....

Cheers,