Na 5 dagen in Hawera te zijn verbleven,ben ik vorige week maandag vertrokken richting Wellington. Wellington is de hoofdstad van Nieuw-Zeeland en is gelegen in het zuiden van het noorder eiland. Vanaf Wellington heb ik vorige week de veerboot genomen naar Picton. Picton is een klein plaatsje en enkel bekend van het feit dat daar de veerboten aankomen en vertrekken.

Vanaf Picon ben ik die dag gelift naar Nelson. Ik kwam die dag vrij laat aan en het begon al donker te worden, niet echt makkelijk als je illegaal campeert en je zoekt een slaapplaats in een 'stad' waar 40.000 mensen wonen. Ik ben daarom naar een groot park gegaan en daar ben ik twee mensen tegengekomen: Martin en Jane. Ik vroeg hen af zij een goede plek wisten waar ik (illegaal) kon camperen. Daarop nodigden zij mij uit om in hun achtertuin te camperen. Dit aanbod uiteraard niet afgeslagen en ben toen meegelopen naar hun huis op zo'n 15 minuten lopen van het centrum. In de tuin m'n tentje opgezet en Jane vroeg ok ik mee wilde eten, ach ja.... waarom niet. Daar de rest van m'n avond doorgebracht om de volgende morgen vroeg met de bus(!) naar Marahau te gaan. Omdat het winter is rijdt er bijna geen verkeer naar Marahau en daar start de 'Abel Tasman Coast Track'. Deze track is 'slechts' 52 kilometer lang en begint in Marahau en gaat via de kust naar Wainui Bay.

'Freedom camping' werd nogal lastig in hetAbel Tasman National Parkomdat de track tussen de bergen loopt en op de schuine hellingen is dit vrijwel onmogelijk. Daarom maar besloten in een hut te slapen. (Er staan 5 van deze hutten op zo'n 4 uur lopen van elkaar langs de track) Een slaapplaats in een hut of de de 'campground' moet van te voren worden geboekt bij een 'Information Centre oftewel een I-site'. Dit had ik niet gedaan, de vorige tracks die ik liep op het Noorder eiland ben ik ook gewoon opgegaan zonder enige boekingen....

Bij de hut, genaamd 'Anchorage' ben ik gaan vissen met een Zwitser Rapheal. Rapheal liep slechts een dag in het park en liep niet de gehele track. Samen met m'n Zwitsere vriend hebben we een aantal mooie grote vissen gevangen welke als avondmaal dienden, dit werd vooraf gegaan met onberperkt mossels eten.Niet een heel verkeerd dinner als je verwacht weer 4 dagen noedels te moeten eten....

Heerlijk geslapen die nacht (er liggen matrassen in de hut) tot er de volgende morgen een ranger in de hut staat. 'Mag ik je boekingsnummer?' Meneer die heb ik niet..... Ik leg hem mijn hele verhaal uit; hitchhiken, slapen in een tent, weinig geld, etc.... 'Normaal staat hier een boete van 78 dollar op, maar als je voor de hut betaald dan is het goed' Ik zeg: Ik ga echt geen 32 dollar betalen om in een hutje te slapen, er is niet eens een douche! De ranger genaamd Phil zag m'n tent en hij zegt: 'We kunnen zeggen dat je op de campground hebt geslapen dan is het maar 15 dollar?' Owkee geen probleem, en ik loop met Phil mee naar zijn hut welke op zo'n 20 meter van de Anchorage hut staat. Ik zeg: 'Phil, ik wil wel de hele track lopen waar moet ik de komende dagen dan slapen?' Ja, ja... en Phil kwam met een geniaal plan: 'Vanavond kun je slapen in Bark Bay daar ben ik namelijk ook en kost 't je niets. 'Okee, perfect zegt ik' En de de nacht erna ga je naar Awaroa, daar ben ik niet maar daar geef ik je dan een ticket voor. En de laatste nacht moet je dan slapen boven Totanui, het is weekend en daarom zijn er geen rangers die controleren...

Die dag, zoals gepland naar Bark Bay gelopen om daar te slapen. Phil vertelde me al dat het uitstekend vissen was in Bark Bay en die avond drie mooie vissen gevangen. Ik moest overigens wel een hoop geduld hebben omdat het pas aan het eind van de middag vloed werd en dan komen de vissen richting de kust.....

De eerste twee dagen perfect gegeten en het weer was uitstekend; zonnig en een graadje of 16. De laatste twee dagen waren een stuk minder, veel regen en m'n voet deed nog erg veel pijn. (Ondanks de 5 dagen rust die ik heb gehad in Hawera) Afgelopen maandag was ik klaar met de track die eindigde in Wainui Bay. Maar omdat het winter is rijden er geen bussen naar de bewoonde wereld..... En er stonden nauwelijks huizen. Na een uur lopen kwam er eindelijk een auto aan en die heeft me meegonomen naar Takaka, op 21 kilometer van Wainui Bay.

Aanvankelijk zou ik direct een andre track gaan lopen, de Heapy Track. Een toch van 80 kilometer, maar veel zwaarder dan de Abel Tasman Coast Track. Vanwege de aanhoudende problemen met m'n voet maar besloten deze niet te lopen. Ik ben toen terug gaan liften naar Nelson om opnieuw bij Martin en Jane in de logeerkamer te slapen. Na bijna een week niet gedoucht te hebben dit ook maar meteen gedaan. Ook vertelde ik mijn verhaal, Phil de ranger, vissen etc. aan Martin enJane. Martin is een gepensioneerde ranger, die zijn hele leven bij de 'Department of Conservation' afgekort DoC heeft gewerkt. Gelukkig kon die wel lachen om m'n verhaal. Ik heb hem maar niet verteld hoe ik de andere parken heb bezocht.....

De volgende morgen vertrokken richting de Westcoast van Nieuw-Zeeland. Het weer is zwaar belabberd hier, alleen maar regen. Slapen in m'n tent is een hel! Het weer schijnt in het zuiden van Nieuw-Zeeland een stuk beter te zijn..... Daar verwacht ik van het weekend te zijn (Wanaka, Queenstown) Maar morgen eerst liften naar de Frans Jozef en Fox glaciers, heb er zin in!