De titel zegt het al, ik ben weer in de stad waar m'n avontuur ruim 8 maanden geleden begon: Sydney!

De reis van Brisbane naar Sydney was, in vergelijking met de afstanden tussen andere steden, een korte; slechts 930 kilometer. Vanwege het slechte weer heb ik deze afstand in slechts drie dagen afgelegd en ben ik enkel gestopt in het 'drugsdorp' Nimbin en Byron Bay.

Nimbin is het enige dorp in Australië waar drugs wordt getolereerd. Veel backpackers brengen dan ook een bezoekje aan dit 'hippiedorp'. Overal in Nimbin worden dan ook cannabis en cookies aangeboden. 'Do you want some cookies', vraagt een oude hippiedame me. De cookies zouden magisch zijn... Ik heb ze niet geprobeerd, maar ze zullen ongetwijfeld heel magisch zijn.... Na Nimbin alleen nog even naar Byron Bay geweest. Het weer zat namelijk zo tegen dat ik de laatste 700 kilometer, van Byron Bay naar Sydney, in een dag heb afgelegd.

Afgelopen week ben ik dan gearriveerd in de grootste stad van Australië. Het belangrijkste wat me hier te doen staat isde auto verkopen. Echter kwam ik er al snel achter dat het geen makkelijke opgave zal worden. Momenteel zijn er niet heel veel backpackers in de stad en velen daarvan zijn aan het werk. In oktober begint de automarkt weer op gang te komen, dan begint de zomer en veel backpackers komen richting Australie.... Helaas leven we nog steeds in maand juli....

M'n doel was om de auto met winst te verkopen, normaliter een reëel doel, gezien het feit we er een redelijk goede prijs (2500 dollar) voor hebben betaald. Helaas zijn de doelen bijgesteld, want ik ga dat ding aan de straatstenen niet kwijtraken. De leeftijd (van 1988) en de kilometerstand (457.000) werken dan ook niet in het voordeel.

Gelukkig ga ik nog geld terug krijgen van de Australische belastingdienst. met dit geld ga ik een vlucht naar Nieuw-Zeeland boeken. Een tent, winterjas en slaapzak tot -15 graden zijn al aangeschaft. Kosten zullen (voedsel nagelaten) niet gemaakt worden en me eigen verplaatsen in Nieuw-Zeeland zal per lift gaan gebeuren. Goedkoper kan niet...!

Nu me eigen nog een week of 3 vermaken tot het geld van de Belastingdienst op m'n rekening staat of ik moet me auto nog op korte termijn kwijt raken.... En over auto gesproken: ik sta vlakbij het centrum van Sydney geparkeerd (zo'n 5 minuten van het CS) Ik heb namelijk één plek gevonden waar je geen vergunning nodig hebt of geld in een parkeermeter moet gooien. Ik sta voor de deur te kamperen bij een soort consultancy praktijk in een mooie wijk. De naam van de straat doet dan ook niets anders vermoeden: Buckinghamstreet. Mensen die langslopen kijken hun ogen uit als ik state koken achterin m'n auto, als ze er een paalzouden neerzettenlopen ze er recht tegenaan....

Nog een korte anekdote: Vanmorgen om een uur of 7 wilde ik naar de supermarkt lopen om een brood te halen voor m'n ontbijt. Echter gooide ik de deur op slot, terwijl m'n sleutel nog in de auto lag....Het was hartstikke koud deze ochtend en ik stondin me korte broek en teenslippers enkreeg de auto met geen mogelijkheid meer open....

Op een paar honderd meter van m'n auto zit een locksmith: 'die moeten me kunnen helpen, dacht ik' Zegt die vent: 'We kunnen je helaas niet helpen, want we doen geen auto's. In het centrum (Pittstreet) zit een andere locksmith, deze doet wel auto's'. Ik in me zomerse outfit door de drukke straten van Sydney naar die anderesleutelboer, blijkt die winkel pas om 9 uur open te gaan, en het was nog geen 8 uur.....

Ik weer terug naar m'n auto... Om de hoek van de straat waarm'n autogeparkeerdstaat stond een busje waar 2 mannen een pand aan het renoveren waren. Ik vertel me verhaal: 'Ik heb me eigen buitengesloten enwoon in me auto, heb je misschien wat zwaar gereedschap dan breek ikme auto wel open?' (de sleutelboer kon ik waarschijnlijk toch niet betalen...) Een van de mannen loopt mee naar m'n auto en hij zegt: 'heb je een kledinghanger?' Een kledinghanger, vraag ik. 'Ja, via de deur wip ik het knopje zo omhoog. Regel jij een kledinghanger dan maak ik je deur open'. 'Die moet het vaker gedaan hebben dacht ik...

Dus ik op zoek naar een kledingzaak, en de eerste zaak was notabene een erotische kledingzaak voorvrouwen.Wat kan mij het ook schelen, ik loop naar binnen en leg m'n verhaal uit aan die man, waarop die me een kledinghanger meegeeft en me succes wenst 'Laat maar weten als het je gelukt is!'

Omdat die mannen nog in het pand waren, besloot ik zelf al een poging te wagen.Over die mannen: Bij het programma opsporing verzocht zouden ze als volgt worden beschreven: 'We zijn op zoek naar twee mannen van Noord-Afrikaanse afkomst'. Maar binnen enkele minuten had ik m'n auto open! Woow, is het zo makkelijk om een auto open te breken... (Alles wat waardevol is heb ik dan ook bij me, want als ik het kan....

Vervolgens even ontbeten, bakkie koffie, gekookt eitje. Daarna naar de bibliotheek gegaan,waar ik op m'n weg weer even de erotische winkel inliep om te vertellen dat het me gelukt was. 'Woow, you managed to do it by yourself, congratulations!' Waarop de oude man me een ferme handdruk geeft...