Pfff, het is alweer een maand geleden dat ik een verhaal op m'n weblog heb geplaatst, de tijd vliegt!Maar hierbij even een korte update:

Ik ben m'n laatsteverhaal geeindigd met 'Hup Holland Hup', echter heeft het niet mogen baten en speelde Oranje het slechte toernooi in de geschiedenis. Toch lekker dat je dan in Australie zit, dan krijg je veel minder van al die ellende mee....

Gelukkig won Duitslandniet want het stikt hier van de Duitsers. Als je vertelt dat je uit Nederland komt moet je steeds aanhoren hoe slecht we wel niet waren en hoe goed zij wel niet speelden....

Na deze afgang nog zo'n twee weken in Cairns doorgebracht, en voor m'n reis naar Brisbane uiteraard weer een advertentie op Gumtree geplaatst om de benzinekosten van m'n auto te delen. En wat nam ik mee, een Duitse, je kunt gewoon niet om ze heen, overal Duitsers! NaastDuitse 'Johanna' ook een Spaanse meegenomen, 'Marina'. Marina sprak een beetje gebrekkig Engels, netzoals de meeste Zuid-Europeanen. Ik heb nog nooit zo vaak 'sorry' gezegd omdat ik niet begreep wat ze zei. Dan vroeg ik aan Johanna: 'begrijp jij wat ze zegt?'Maar wederzijds gold hetzelfde. Ik spreek vrij snel, waardoor zij er weinig van begreep, Johanna vertelde dan in sloooowmoootion aan Marina wat ik bedoelde. Overigens deed ik dit de eerste dagen ook, maar na twee dagen raakt je geduld toch op.....

Daarnaast reisde ik samen met, daar zijn ze weer, tweeDuisters: Nico en Bernardo. Zij huurden samen met een andere Spaanse Anna een campervan.Echter lag het tempo van 'Anna and the guys' niet zo hoog dat van samen reizen nauwelijks sprake is geweest. Je kunt het meer omschrijven als een soort achtervolgen. Als wij ergens weggingen dan kwamen zij ergens aan. Waarschijnlijk hebben ze ooit een jointje gerookt en zijn altijd stoned gebleven.... Maar ze waren wel heel aardig....

Wij zijn eerstde Tableland Area gaan verkennen, deze 'area' ligt ten zuid-westen van Cairns en staat bekend om haar jungles en watervallen. Anna and the guys zijn eerst naar het noorden gegaan (Cape Tribulation, echter was ik hier al geweest) In een van de vele Nationale Parken kwamen we zelfs nog een 4 meter lange Python tegen.... Over de flora & fauna niets te klagen in het noorden van de staat Queensland.

Vervolgens afgereisd naar het zuiden, bestemming Airlie Beach. Airlie Beach is een klein dorp en heeft weinig te bieden. Zij is bekend vanwege de Whitsundays, een eilandengroep welke tot de mooiste ter wereld behoren, met als trekpleister Whitehaven Beach. Vanuit Airlie Beach vertrekken alle boten richting deze eilanden... De dames wilden graag Whitehaven Beach zien en snorkelen in 't reef. Echter had ik dit al in Cairns gedaan en stranden genoeg gezien in Australie. Daarom besloten te gaan vissen op een charterboot. Samen met 4 'aussies' zijn we de woeste zee opgegaan om vis te vangen. Ik ving de meeste vissen, 4 stuks waarvan 3 Trevallies, een sterke roofvis. Echter waren deze te 'klein' om als avondmaal te dienen, maar desondanks toch een mooie dag gehad.

Sinds Airlie Beach is het weer trouwens belabberd, regen, regen en nog eens regen... Daarom weinig gedaan op de weg naar Brisbane. De dames heb ik woensdagafgezet in Noosa, zo'n 100 kilometer boven Brisbane. Zelf ben ikvolgende dag naar Australia Zoo geweest. Deze dierentuin stond hoog op m'n shortlist, omdat deze van de familie Irwin is. Steve Irwin, 'The Crododile Hunter' overleed zes jaar geleden nadat hij werd gestoken door een rog. De hele dierentuin staat nog in het teken van Steve Irwin en het was een mooie ervaring om deze in het echt te kunnen zien.

Het slechte weer bleef maar aanhouden en vrijdag de dertiende ben ik naar de Glasshouse Mountains geweest. Enkele bergen die zijn miljoenen jaren geleden zijn ontstaan na vulkanische uitbarstingen. Een van deze bergen ben ik gaan beklimmen: Mount Tibrogargan. Zeker niet de hoogste berg die ik in Australie heb beklommen maar wel de lastigste. Bij de voet van de berg stond wel een bordje: 'Only for experienced climbers', maar deze heb ik meer gezien en ze kunnen nogal overdrijven.... Echter was deze berg zo steil dat je handen en voeten nodig hebt om boven te komen. Naar boven klimmen was lastig, maar naar beneden was nog veel moeilijker. Halverwege de klim begon het te regenen waardoor de rosten heel glad werden, ik was dan als een kind zo blij dat ik zonder kleerscheuren beneden ben gekomen. (Enkel doorweekt en vingers die amper nog konden bewegen door het klimmen....) Maar 't was een ervaring op zich....

Vrijdagavond ben ik in de stad Brisbane aangekomen, de op twee na grootste stad van Australie. De komende dagen de stad verkennen om vervolgens verder te reizen naar Sydney, de stad waar dit hele avontuur begon, de tijd vliegt!

Groeten vanuit Brisbane!