Landgenoten, hier vanuit Renmark, een dorp zo'n 250 kilometer ten oosten van een Adelaide een nieuw verhaal. Hieronder een verslag van de weken voordat ik hier belandde.

In mijn laatste verslag hebben jullie kunnen lezen dat ik bezig was met het regelen van mijn ticket voor de Spirit of Tasmania, de veerboot terug naar Melbourne. Uiteindelijk ben ik pas die donderdag met de boot terug gevaren naar Melbourne - eingelijk hoopte ik de boot van zondag te kunnen nemen, maar de prijzen waren de dagen voor donderdag zo hoog, dat het loonde een paar te wachten in Devonport.

Deze dagen heb ik onder andere gevuld met vissen in de rivier in Devonport. Je houdt er toch andere hobbies op na als je verder niets te doen hebt. (Zo heb ik hier al meer boeken gelezen dan ik in heel mijn leven heb gedaan..) Maar in de rivier heb ik een aantal kleine 'trouts' (forellen) gevangen en uiteraard op de bbq gegooid. Overigens heb je hier in Australie overal bbq-areas. Deze 'areas' zijn te vinden in parken en van de kookplaten kun je gratis gebruikmaken....

Die desbetreffende donderdag ben ik met de boot van 19:30 uur naar Melbourne gevaren. Om 07:00 uur 's ochtends kwam ik aan in het nog schemerende Melbourne. Omdat ik toch in de stad was ben ik op aan raden van Ricardo naar het Melbourne museum geweest. Een museum over de natuur e.d. vergelijkbaar met Naturalis in Leiden. Op zich een leuk en interessant museum, enige minder leuke was een lege accu toen ik terug kwam bij mijn busje....Gelukkig was er een buurtbewoner zo aardig om met zijn startkabels mijn bussie weer aan de praat te krijgen.

Die dag ben ik richting Lilydale gereden, zo'n 50 kilometer ten oosten van Melbourne in de Yarra Valley. Hier hoopte ik nog werk te vinden, al het geld wat ik verdiend had in de bloemen was er doorheen gegaan op Tasmania. Vooral de ticktets voor de boot en de Overland track waren prijzig....Echter was het najaar en het seizoen liep ten einde. Daarom hadden wij, in Lilydale had ik met Danny de TIlburger en Ricardo de Ecoloog afgesproken, besloten om eerst de Great Ocean Road (GOR) te gaan rijden richting Adelaide.

Om geld te besparen had ik op Gumtree, een site voor onder andere 'backpackers', een advertentie geplaats dat ik naar Adelaide zou rijden via de GOR en ik had nog een stoel vrij....De dagen hierop heb ik vele mailtjes, smsjes en telefoontjes gehad met mensen die mee wilden reizen. Ik had een hele touringcar kunnen vullen...

Voordat ik de GOR zou gaan rijden ben ik eerst nog een aantal dagen naar Melbourne geweest. Zou ben ik nog naar de Queen Victoria Night market geweest met Hannah, een Amerikaans meisje die ik heb leren kennen tijdens de Overland track. De Queen Victoria (Night) market is een hele grote markt in het CBD (central business district) waar je vanalles kunt kopen.

Uiteindelijk ben ik zaterdag de 25ste de Great Ocean Road gaan rijden met Duitse Steffie. De 250 kilometer tellende GOR van Torquay naar Warrambool waren adembenemend. Aan je linkerhand de blauwe zee en rechts de bossen waar je de koals's in de bomen ziet hangen...Over de GOR hebben wij twee dagen gedaan, de derde dag zijn we naar The Grampians geweest. Een gebergte 200 kilomter landinwaarts boven Warrambool. Ook dit was weer schitterend, met name de MacKinzie waterval, de grootste waterval van de staat Victoria.

De dag daarop had ik wederom afgesproken met Danny en Ricardo in Adelaide. Na een dagje 'sightseeing' in Adelaide moest er echt gewerkt gaan worden. Net als mij moest Danny ook gaan werken, dit had hij in Australie nog niet gedaan. Ricardo had daarentegen voldoende geld meegonomen om in Australie niet te hoeven werken. Als gevolg daarvan ben ik met Danny naar Renmark gereisd om werk te zoeken. Volgens onze harvest guide was er hier voldoende werk te vinden....

Afgelopen zaterdag zijn wij 'via via' bij Chris uitgekomen. Chris is een kleine man, halverwege de 50, heeft een dikke pens en rook als een ketter. Zijn ouders zijn Griekse immigranten, netzoals bij zijn vrouw. Samen hebben zij drie kinderen en wonen zo'n 5 kilometer vanaf het centrum van Renmark. Die zaterdag heeft Chris ons zijn druivenvelden laten zien en hebben we onder het genot van een bakje (Turkse)koffie gezellig gekletst.

Eergisteren (maandag) zijn wij begonnen met het plukken van druiven de druiven achter zijn huis. Het soort wat wij plukten kon het snelst met de hand worden geplukt, dan ga je uiteraard met je handen plukken en niet met een schaar....Enige is wel dat er aan het eind van de dag geen vel meer op je vingers zit.....Gelukkig raken je vingers er na een paar dagen aan gewend.

Naast ons werken er nog twee oudere koppels uit de streek voor hem. Een van deze koppels is Vince met zijn vrouw. Vince heeft geen tanden meer, rookt de hele dag pijp en beiden komen ze wat zwakbegaafd over. Chris noemt ze dan ook ' the hopeless people', maar verstand heb je ook niet nodig om druiven te plukken.....

Wij beginnen 's ochtends een uurtje of 8 met plukken en aan het eind van de dag zijn we klaar. Eerste we dan doen is naar het zwembad in Renmark, je zweet je namelijk kapot tijdens het werken, maar meteen graadje of 30 is toch niet verkeerd om in het zwembad te liggen. Daarna een hapje eten en rond een uur of 9 naar ons bed om de volgende dag weer......

De komende drie weken nog werken en dan terug naar Adelaide om vervolgens door de 'outback' naar Perth te rijden. Ik kijk nu al uit naar deze 2500 kilometer tellende roadtrip door 'the middle of nowhere'!