Na ruim een week gewerkt te hebben even een update:

Wij zijn vorige week dinsdag, 6 december begonnen met werken bij een kwekerij: Sunny Hill Flowers van een Nederlander, Rob de Wit. Onze eerste werkdag bleek direct de zwaarste dag van de week te zijn!

Ikbegon (dit verhaal is, in tegenstelling tot de vorige verhalen inde Ik-vormgeschreven. Vertelt net even makkelijker)'s ochtend met het stoppen van bloembollen in zwarte kratjes. De kratjes staan op een lopende band die gevuld worden met een dunje laagje grond. Vervolgens moeten er 12 bollen in het kratje. Aangezien de lopende band redelijk snel gaat sta je met z'n 3'en naast elkaar en doet ieder 4 bollen in het kratje. Gezien het feit datik naast twee Oekrainers stond wistik al hoe laat het was.....Een ding kan ik jullie wel vertellen: toen ik lag te slapen was ik nog steed bollen in kratten aan het stoppen! Nadat in de krat 12 bollen zitten wordt deze, tot de rondtoe, dooreen machine gevuld met grond. Een andere Oekrainse buffel stappelt deze vervolgens op een pellet.

Tjiite kreeg ander werk toegewezen. Hij mocht samen met een andere Oekrainer paaltjes uit de grond trekken en netten oprollen. (De paaltjes en netten zorgen dat de bloemen niet om kunnen vallen) Echter had Tjitte geen werkhandschoenen bij zich, waardoor zijn handen na drie uur gewerkt te hebben onder de blaren zaten. Zelf het openen van een biertje lukte niet meer!

Rond de middag was het tijd voor ander werk: laying out. De pellets metkratten moesten in dekassen in een lange rij worden uitgelegd. Dit was verschrikkelijk werk: de kratjes wegen al gauw 15 tot 20 kilo en buiten was het 30 graden, waardoor het in de kas al ruim 40 graden is!

Na twee uur tillen zat de dag (15:15 is de eindtijd)) er eindelijk op. Tjiite was meer dood dan levend, maar heeft toch volgehouden in dewetenschap dat woensdag een snijdag is. (Op maandag, woensdag, vrijdag en zaterdag worden de bloemen gesneden)

Uiteindelijk hebben we beiden de week afgemaakt. Ondanks dat donderdag bijna net zo'n zware dag is als dinsdag. Echter besloot Tjiite te stoppen bij Sunny Hill Flowers, naast dat het vrij pittig werkis werkt er een supervisor, genaamd Andy. Een klein dik, kaal en enigzins mollig mannetje dat zo in een rijtje met Stalin, Fidel Castro en Mao Zedong kan worden geplaatst. Hetgeen waar hij dan ook het beste in is: delegeren. Hij en Andy zijn dan ook nooit vrienden geworden. De enige woorden die Tjiite van hem heeft gehoord: stop talking enwork faster! En geloof me, sneller werken kon hij niet meer! Het negeren van deze man is dan ook de beste remedie.

In navolging hiervan blesloot Tjiite maandag ander werk te zoeken, naar werk dat hij echt leuk vindt en waar hij goed in is: sleutelen. Na 's ochtend 8 uur te zijn begonnen met zoeken, was hij om half 9 aan het werk bij een klein garagebedrijf in Emerald: JL auto's. Tjiite heeft het er erg naar zijn zin, elk uur wordt er een door zijn baas een bakkie koffie gebracht en aan het eind van de dag is het tijd voor een biertje. Als een kind zo blij was Tjitte dan ook toen zijn eerste werkdag erop zat!

Ik ben overigens nog steeds werkzaam bij onze Nederlandse vriend. Mijn rug is gewend aan het zware werk en 23 december is de laatste dag. Elke ochtend rijd ik samen met onze Duitse vriend, die ook werkzaam is bij Sunny Hill naar het werk. (Hij rijdt mee, waardoor wij korting krijgen bij het hostel om gebruik te mogen van de facaliteiten: douches, keuken, televisie) Waar een Duitser nog goed voor is.

Met de Duitser ben ik momenteel de enige 'backpackers' die werkzaam zijn bij 'de zonnige heuvel'. Het vaste personeel is van Australische komaf en de vijf Oekrainers, 3 jongens en 2 meisjeswerken enkelvoor het geld. (Zij hebben een jaarcontract bij Sunny Hill Flowers).Overigens zijn het heel aardige mensen met wie je kuntlachen.Enkele ochtend tijdens de pauzeom half 10werkt dit Oost-Europesche volk wagonladingen voedsel naar binnen, afwisselend van hele kippen tot panne(n)koeken en pasta. Het zal je niet verbazen, werken bij Sunny Hill flowers is dan ook calorieverslindend werk. Hetgeen zij ' s ochtends doen doe ik 's avonds!

De planning is om na kerst naar Melbourne te gaan en daar Oud & Nieuw te vieren samen met onze Duitse vrienden: Kai en Marcel en Ronja en Merle welke wij in Griffith hebben ontmoet. Waarschijnlijk gaat een Nederlander: Philip, welke wij in het hostel in Emerald hebben leren kennenook mee. Philip komt uit Maastricht, praat met ' de zachte g' en heeft een IT achtergrond. Dankzij hem kunnen wij nu in de auto Nederlandse muziek luisteren, Guus Meeuwis, Marco Borsato en Andre Hazes klinken luidgalmend uit de speakers, welke door de Engelsen waar wij de auto van kochten(extra) zijn ingebouwd.

Na in Melbourne het nieuwe jaar te hebben ingeluid zullen wij waarschijnlijk naar Tasmanie gaan. Er doen namelijk veel mooie verhalen de ronde over Tasmanie en haar sprookjesachtige natuur. Enige is de veerboot, deze schijnt vrij prijzig te zijn....Maar, na ieder 2000 dollar te hebben verdiend in 3 weken, zal dit geen struikelblok zijn.

Nu nog even lekker een weekje werken, dan kerst vierenhier inEmerald om vervolgens naar Melbourne te gaan, wat wil een mens nog meer!